Salamblad (dahoen salam) is typisch voor de Indonesische keuken. De struik behoort tot de mirtefamilie en heeft prachtige bloempjes. Maar goed, die zijn niet eetbaar, dus terug naar het blad. Dat lijkt qua vorm wel wat op laurierblad, maar daar houden de overeenkomsten dan ook op. Als je salam in een gerecht als sambal goreng telor vervangt door laurier, dan krijg je iets dat smaakt naar natte apenvacht. Niet doen dus, salam is geen laurier, ik herhaal, geen laurier.

Hoe smaakt en ruikt het?

Salam is een geurig blad, zeker als het vers is. De smaak is fris, licht-zuur, maar niet overheersend. Buiten de Indonesische keuken is het nauwelijks bekend.

Hoe gebruik je het?

1. Gebruik 1 blaadje per persoon
2. Doe de bladeren in hun geheel met de boemboe in de hete olie, dan komt de smaak vrij. Niet kneuzen, nergens voor nodig.  
3. Laat het blad meestoven
4. Verwijder de bladeren voor het opdienen

Salam hoort in één adem bij laos en sereh. Met z’n drieën vormen deze ingrediënten een unieke combinatie die de smaak geeft aan vrijwel alle sambal gorenggerechten.

Wat zit er verder nog in?

De bladeren bevatten onder meer tannines en alkaloïden, en een miniem percentage etherische olie. Misschien dat dat laatste sommige mensen ertoe brengt salambladeren te verbranden in hun woonkamer. Dat schijnt heilzaam te zijn voor lichaam en geest.

Wat kost het?

Salam is vers, ingevroren en gedroogd te koop.

• 100 gram vers kost ongeveer €2,50
• 100 gram gedroogd is duurder, ongeveer €5,-